Μια φορά...μια στιγμή!

Μια φορά...μια στιγμή
σαν μια παρτιτούρα μελωδική
ασημένιες χάντρες της βροχής
λησμονούν μια ανάμνηση θολή...
σαν εκείνα τα απογεύματα τα νοσταλγικά
δίπλα στα παραθυρόφυλλα τα κλειστά
Αναμένο ένα κερί και από το
τρίξιμο στο χαρτί 
το χέρι ζωγραφίζει τη σιωπή
που αποτυπώνεται στη ψυχή
μια αγάπη παντοτινή...
πέφτει και πάλι κίτρινη βροχή.


 

Μοιάζει η Γη με ζωγραφιά!

Το διαστημοπλοιο σταμάτησε. Βγήκα έξω, μπροστά μου ανοιγόταν...πως να το περιγράψω. Ένας σκοτεινός μαύρος θόλος του διαστήματος. Και αυτό που μου άρεσε πιο πολύ α. ήταν η "ησυχία". Τέτοια ησυχία δεν μπορούσες να την βρεις πουθενά, ούτε στις πιο βαθιές θάλασσες, ούτε στα πιο ψηλά βουνά, ούτε στην πιο βαθιά σπηλία...πουθενα!
Ξαφνικά θυμήθηκα κάτι!...ήταν κάτι πολύ πιο μακριά από εδώ, τι να ήταν άραγε;;; ...Μα φυσικά η Μητέρα Γη!!! Έστιψα το κεφάλι μου και την είδα. Τόσο όμορφη από μακριά, διαφορετική! Τότε θυμήθηκα τα κυαλια μου. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που είδα...
Γύρισα τη γη ολόκληρη. Όλα μικροσκοπικά και αγαπημένα. Ένα κύμα απέραντης χαράς με πλημύρισε καθώς είδα την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, είδα όμως και κύμματα γκρίζου καπνού να την κυκλώνουν και στεναγχωρέθηκα, λιγότερο πράσινο, λιγότερα δάση...είδα και την τρύπα του όζοντος να μεγαλώνει. Μα είδα και τον Άρη, μικρός και αυτός, σαν μια σταγόνα αίμα που έδινε ζωή στο διάστημα. Έπειτα κοίταξα και την Αφροδίτη, μικρή σαν μια βούλα αγάπης, το "Αστέρι του Βοσκού" όπως συνηθίζουν να την λένε.
Γύρισα στο σκάφος, έριξα μια τελευταία ματιά αποχαιρετίζοντας όλα αυτά τα θαυμάσια πράγματα. Η μηχανή ξεκίνησε, τώρα πια κατευθυνόμασταν προς τη Γη.Τώρα το μόνο που σκέφτομαι, είναι να περιγράψω στους φίλους μου τι είδα στο διάστημα..."Μοιάζει η Γη με ζωγραφιά"!!!

η θληψη για μια χαμενη τετραποδη ζωη

Με πονο στην καρδια

μαζεψα οσα μου θυμιζαν εσενα

τα πλαστικα σου παιχνιδια ενα  σωρο,

την αλυσιδα,το χαλακι,

το κυπελακι που 'πινες  νερο

και τουτο το τοπι  το   μαδημενο

που το δακγωνες γερα

και διασκεδαζες γερα !

Με θλιψη μαζεψα

οσα μου θυμιζαν εσενα

και τα κλεισα σε ενα ντουλαπι

ομορφες ωρες μιας τετραποδης  ζωης

κι αναμνηση απο μια μυτουλα υγρη

     σφραγιδα με τη λεξη

  ΑΓΑΠΗ  !!!

Ο ψιθυρος της καρδιας

Κεφαλαιο 1:
Αν στησετε αυτι σε μια καλη γωνια τοτε θα ακουσετε την φωνη του δασους να ψιθυριζει στην ολογιομη σεληνη και στα λαμπερα αστρα <<Τι ειναι τουτο το πλασμα που τα ματια μου πρωτοαντικρυζουν;>>ερωτησε το σοφο δασος <<Δεν ξερω αλλα και για μενα μονο ενα ερωτηματικο ειναι.>>αποκριθηκε ο ουρανος ψαχνοντας στο μυαλο του τις αμετρητες αναμνησεις του μηπως τυχον και ειχε δει ξανα αυτο το περιεργο πλασμα και απλως δεν το θυμαται.Τα δεντρα ανυσηχησαν και μαζεψαν τα κλαδια τους,τα ζωα φοβηθηκαν και κρυφτηκαν στις φωλιες τους ,η ολογιομη σεληνη απομακρυνθηκε και τα αστρα χαμηλωσαν το φως τους με την ανυσιχια μονο σφηνωμενη στο μυαλο τους, ωσπου ενα αστερι, παναρχαιο που δημιουργηθηκε παραληλα με το συμπαν αναφωνισε <<Μισο μισο ξερω τι ειναι αυτο το πλασμα!>><<Τι ειναι;>>αναφωνισε το δασος και ο ουρανος,τα ζωα,τα αστρα και η σεληνη με αγωνια <<Ειναι ενας ανθρωπος,αιωνες εχω να δω ομοιο του αλλα τους θυμαμαι.>><<Και τι ειναι ο ανθρωπος παππουλη;>>ρωτησε ενα νεαρο αστερι που απο την φυση του ηταν περιεργο να μαθει κανουρια πραγματα <<Τι ειναι οι ανθρωποι εε;Οι ανθρωποι ειναι πλασματα ευγενικα απο την φυση τους καλοψυχα.Μπορουνε να μιλανε σαν εμας ,να γραφουνε και να διαβαζουνε.Εχουν συνηδησει καλη και πολλα χαρισματα.Δυο απο τα χαρισματα τους ειναι η ομορφια και η καλοφωνια.Βεβαια υπαρχουνε και αλλα χιλιαδες χαρισματα αλλα εχουνε ενα σπουδαιο.>><<Και ποιο ειναι;>>ρωτησανε ολοι μαζι <<Ειναι η καρδια  τους παιδια μου.Ειναι μεγαλη,ειναι μεγαλυτερη απο ολοκληρο το συμπαν με τα ολα του.Εχει αγαπη για ολο τον κοσμο και περισευει χωρω για αλλους πεντε κοσμους μην πω και περισοτερους.Ο ανθρωπους που καταφτανει προς τα δω με βημα γοργο και αν τα ματια μου δεν τα γελει ειναι κοπελα νεαρη με χρονια δεκατρια η δεκατεσσερα,χαρα πλυμηριζεις μονο και αν την ηδεις. >><<Σοφο αστερι μηπως αυτη η κοπελα η νεαρη δεν ειναι τοσο ακυνδινη οσο μπορει τωρα να φανει;>><<Καλη μου σεληνη που στις ομορφιες σου εισαι παλι σημερα ,σε διαβεβαιω οτι το κοριτσι αυτο ειναι αγνο.Αν την βλεπατε απο κοντα ,θα διακρινατε στεφανι λαμπερο γυρω απο το αγγελικο προσωπο να φωτει και την αγαπη του θεου να σκορπει.>><<Λες δηλαδη οτι η κοπελα κυνδινο δεν αποτελει;>><<Σου το λεω για ξανα ,μηπως παρει το μυαλο σου στροφη ,οτι ουτε για μυρμιγκη κυνδινο δεν αποτελει.>><<Αφου ειναι οπως λες αγνη να της δωσουμε μια προηδοποιηση και μοναδικη οτι ο περιπατος της την κατω βολτα θα παρει αν δεν απομακρυνθει;>><<Καλη ιδεα φιλη μου ελια γιατι ο Σ.Μ παραμονευει  καπου εδω τριγυρω ,και αν ποιασει ενα αγγελουδι σαν και αυτο θα το ριξει στα σκοτεινα μπουντρουμια του παλατιου του και θα το αφησει να σαπισει εκει για την υπολοιπη ζωη του.>>Το κοριτσι ακουσε ομιλιες που προερχοταν απο το δασος και κοντοσταθηκε να απαντησει.

η συνέχεια εδώ: Κάρι

ΕΛΛΑΔΑ

               Ελλαδα αγαπημενη,

               τον κατοικων σου αγαπημενη

               τι απεγινες καημενη;

               Τα οικονομικα σου χαλια

               κι η εγκληματικοτητα ασ'τα.

              Η θρησκεια σου πεσμενη,

              θλιβερη και ξιπασμενη

             Η λαμπρη σου ιστορια ξεχασμενη,

             καταπατημενη ,κανεναν πια δεν ενδιαφερει.

            Πεινες και σκοτωμοι παντου τριγυρω,

            κι οι υπουργοι,καλυτερα να μην μιλησω!

           Ολοι σε υποτιμανε ,

           σαν τσιχλα παλια σε ποδοπατανε.

        

           Κι ολες οι χωρες εδω γυρω,

           σε κοροιδευοθνε μεχρι να τα παρω στο κρανιο!

         Κι αγαπη των κατοικων,

         ειναι πεσμενη σε μια βαθια χαραδρα μακρια,χλ ,μιλια.

        Κανενας δεν σε βοηθαει,

        ακομα κι οταν καποιος παρακαλαει!

       Κι οι Γερμανοι τα απαισια σκουλικια,

       την κατοχη του 40 που να την θυμουνται!

       Λες και το κανουν εσκεμενα!

      Η περιφανεια  τους τους εφαγε ,